رؤیای عزیز!

ستاره اسم واقعیم نیست. ستاره اسمیه که همیشه تو رویاها و خیالبافیهای دخترونه ام داشتم... از زمانی که خیلی بچه بودم... ستاره آدمیه که همیشه دوست داشتم باشم و هیچوقت نبودم... ستاره یه دختر جذاب و زیبا و خوش اندام و ثروتمنده! ستاره پرجنب و جوشه و آروم و قرار نداره... ستاره پرکار و موفقه...

ستاره دست نیافتنیه...

ستاره کسیه که من هیچ وقت نبودم و همیشه آرزو داشتم که باشم...

ستاره رویاییه که اصلا شبیه واقعیت نیست...

شاید کار درستی نباشه که هرجای زندگی رو که دوست ندارم چشمامو میبندم و میرم تو خواب و خیال... ولی این یه عادت کهنه است و ترکش سخت!

راستی واقعا اگه رویا نبود این واقعیت تلخو چه جوری میتونستم تحمل کنم؟!

اگه رویا نبود الان کجا و تو چه وضعیتی بودم...

ممنونم رویا! ممنون